22 kwietnia, w Dzień Ziemi, 50-letni Wynn Alan Bruce, buddysta i aktywista klimatyczny, podpalił się przed budynkiem Sądy najwyższego w Waszyngtonie. Płonął około 60 sekund, nie krzyczał, nie biegł, siedział spokojnie, z wyprostowanym kręgosłupem. Jak do medytacji… Przewieziony do szpitala zmarł następnego dnia w wyniku poparzeń. Nie pozostawił żadnego listupożegnalnego
Zakładając tego bloga założyłem sobie, ze nie będzie na nim o polityce a na dzisiaj miałem zaplanowany mój, trochę żartobliwy, komik aut ale dzisiaj rano budziliśmy się w innym świecie niż ten w którym zasypialiśmy wczoraj. Z dniem 24 lutego 2022 roku ostatecznie skończyła się pauza strategiczna i weszliśmy w okres światowej smuty i walki o światowy podział wpływów a Polska jest państwem frontowym. Czekają nas ciężkie czasy, Polskę zapewne zaleją uchodźcy z Ukrainy, ku uciesze takich przestępców jak Malka Kafka, którzy dostaną tanie mięso robocze.
Wczoraj w o północy czasu lokalnego, w swojej świątyni w Wietnamie, odszedł do paranirwany Thich Nhat Han, jeden z najbardziej znanych i szanowanych Nauczycieli buddyjskich, znany ze swojego zaangażowania w działność społeczną, twórca pojęcia “buddyzmu zaangażowanego” i ojciec duchowy mindfulnes. Przyjaciel Thomasa Mertona, który nazywał go swoim bratem. Przyjaciel i współpracownik Martina Luthera Kinga, któRy zgłosił go do Pokojowej Nagrody Nobla, pisząc do Komitetu Noblowskiego “Nie znam nikogo godniejszego Pokojowej Nagrody Nobla niż ten łagodny mnich z Wietnamu”. Miał 95 lat.
Wiele osób na Zachodzie uważa buddyzm za ponurą i nihilistyczną… religię/filozofię/ścieżkę życiową. Z obsesją na punkcie śmierci i cierpienia.
Duchowość jest modna. Od kilkudziesięciu lat co najmniej. Swojego guru mieli Beatelsi, gwiazdy i celebryci uczą medytacji, na zmianę z gotowaniem. Medytacja jest modna. To moda jeszcze gorsza niż na dietę bezglutenową czy keto, powieści Paulo Coelho albo picie moczu.
Ostatnio przeglądałem rozmaite topowe blogi i oczywiście pojawiał sie tam temat medytacji i tego jaka to jest zajebista. Bo tyle przynosi korzyści…
Niniejszy tekst nie aspiruje do prezentowania czystego buddyjskiego punktu widzenia. Ja Sherap Nyima jestem tylko psem zagubionym w samsarze i posiadam jedynie niewielkie niczym pyłek zrozumienie Dharmy. Niemniej spisuje te uwagi dla dobra wszystkich istot a szczególnie tych którzy wstępując na Ścieżce natrafiają na mur różnic kulturowych.
Oby Dharma rozkwitała we wszystkich światach.
oby bodhiczitta rozrastała się we wszystkich sercach.
Kiedy po przełomie 89 roku dla Polski otworzyły się wrota Dharmy i szlachetna nauka Buddy zaczęła docierać do naszego kraju, spotykaliśmy naszych pierwszych Nauczycieli, otrzymywaliśmy pierwsze przekazy i inicjacje, zaczytywaliśmy się w pierwszych tłumaczeniach książek o Dharmie, gdzie niczym jakieś bajkowe opowieści były historie o wielkich joginów na górskich odosobnieniach, lamach odbywających trzyletnie odosobnienia medytacyjne, rozbudowanych trwających tygodniami rytuałach…i było to tak niezwykłe i magiczne, coś co jest możliwe gdzieś tam daleko.
W sobotę o 15 Jego Świątobliwość Drikung Kyabgon Thinle Lhundup wkroczył oficjalnie do światyni, poprzedzany orszakiem i dźwiękiem trąb (robi duże wrażenie na żywo) i rozpoczął udzielanie Nauk rozpoczynając tym samym Nairatmya Drubchen.
Drupczchen to w dużym skrócie grupowa praktyka podczas której nieustannie, 24 godziny na dobę jest recytowana mantra, co najmniej przez 4 osoby. Prócz tego podczas drupchen'u budowana jest materialna lub wizualizowana mandala i wykonywany płlny rytuał z rozbudowaną wizualizacją.
Pewnie dla wielu osób będzie to śmiesznie, głupie czy "moherowe", ale jeżeli być konsekwentnym to jest to naprawdę problem. Zarówno w wegańskiej kuchni (o różnicy między kuchnią rośliną a weganizmem pisałem tutaj )jak i wtedy gdy w kuchni stosujemy zasady Dharmy.
Wiem, że kolejny wpis miał być o gotowaniu ale czymś się bardzo chcę podzielić
